Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Kafasina Gore Τεύχος 15 : Ο Γερμανικός ποιμενικός μας.

Ζούμε σε ένα μεγάλο χάος. Από τα παράθυρα μπορείτε να δείτε φορτηγά και εκσκαφείς. Αντί για σιωπή και ηρεμία, απογοητευτικοί ήχοι έρχονται στα αυτιά μας. Τα παλιά κτίρια κατεδαφίζονται και στη θέση τους δημιουργείται κάτι καινούργιο, μια νέα αισθητική της αρχιτεκτονικής.
Τα εγγόνια του αρχιτέκτονα Σινάν(ένας από τους πιο διάσημους αρχιτέκτονες των Τούρκων σουλτάνων Σουλεϊμάν, Σελίμ Β και Μουράτ Γ ') δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις μόνιμες κατασκευές. Το κτίριο στο οποίο προστατεύονταν οι γάτες της γειτονιάς μας άρχισε να διαλύεται. Ο όμορφος κήπος με τα τριαντάφυλλα της ηλικιωμένης θείας έγινε θύμα για να εξοικονομηθούν περισσότερες θέσεις στάθμευσης.

Σε δύο ημέρες, το 60χρονο κτίριο εξαφανίστηκε από τον δρόμο, εγκαταλείφθηκε από τους ντόπιους και φορτηγά εγκαταστάθηκαν στον χώρο.Οι γάτες νιαούριζαν από τον κήπο. Το κτίριο ήταν παλιό, οι μπογιές στους τοίχους είχαν αρχίσει να βγαίνουν, αλλά νομίζω ότι αυτό το παλιό κτίριο είχε ψυχή.

Αφού έπεσε το πρώτο τσιμέντο, ένας νέος φιλοξενούμενος εμφανίστηκε στο κτίριο μας. Κοντά στην μπουλντόζα,στην μέση του δρόμου υπήρχε ένας σκύλος, ένας Γερμανικός ποιμενικός. Υπήρχαν σύρματα για προστασία από τους κλέφτες. Ο Γερμανικός ποιμενικός φαινόταν να ελέγχει τη θεμελίωση του χώρου και τι επρόκειτο να συμβεί στην περιοχή. Ξαπλωμένος στον δρόμο με τη συγκατάθεση της ομάδας, κοίταζε συνέχεια δεξιά και αριστερά, σαν να προσπαθούσε να θυμηθεί τον αριθμό των αυτοκινήτων που βρίσκονταν κοντά. Ήταν βέβαια ορατός στους ρακοσυλλέκτες. 

Το κύριο πρόβλημα για τους ρακοσυλλέκτες ήταν ότι δεν μπορούσαν να διασχίσουν τον δρόμο. Οι ρακοσυλλέκτες που ήταν σκυφτοί φαίνονταν σαν να μεταφέρουν τις καμπούρες τους όπως οι καμήλες. Έσερναν τα καρότσια τους όπως τα μηχανήματα που καθαρίζουν τους δρόμους. Τα παράπονά τους, οι καβγάδες τους και οι φωνές τους δεν βοηθούσαν. Ο Γερμανικός ποιμενικός ξαπλωμένος στον δρόμο δεν αντιδρούσε. Όταν οι εργάτες άφηναν τον χώρο, εξαφανιζόταν από τον δρόμο με μαγικό τρόπο και επέστρεφε για να συνεχίσει το πρόγραμμά του στις ώρες εργασίας.

Μεταξύ μας λέγαμε να παίξουμε κυνηγητό στο σκοτάδι, πολλές φορές, και εγώ έπαιζα. Δεν αντιδρoύσε στα παιδιά. Όταν περνούσαν οικογένειες με παιδιά, παρέμενε ξαπλωμένος ήσυχα με το κεφάλι του σκυφτό με σεβασμό. Φαίνεται ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα έχουν συνείδηση. Ποτέ δεν γάβγιζε νωρίς το πρωί και πάντα ήξερε πότε να φύγει από τον δρόμο. Ήταν ένας Γερμανικός ποιμενικός και είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ράτσας του.
Δεν γνωρίζαμε από πού είχε έρθει. Δεν ξέραμε ποιο κτίριο φύλαγε πριν. Δεν γνωρίζαμε τίποτα για αυτόν και δεν ξέραμε το φύλο του. Η σωστή του στάση, η ομοιομορφία του χρώματος του, το γυαλιστερό του τρίχωμα και η ετοιμότητα στα μάτια του έδειχναν ότι αντιπροσωπεύε την καθαρότητα της φυλής του.

Οι γάτες για να προστατευθούν από τον σκύλο στον δρόμο είχαν μετακινηθεί σε άλλη περιοχή. Οι γάτες των ηλικωμένων θείων έπρεπε να κάνουν αναγκαστικά ένα ταξίδι. Οι σκύλοι της περιοχής μας παρέμεναν μακριά από τον Γερμανικό ποιμενικό μας για να αποφύγουν να πέσουν θύματα της επίθεσής του. Έριχναν το τσιμέντο τόσο γρήγορα που σε ένα μήνα η θεμελίωση του κτιρίου άρχισε να αποκτά ύψος. Ήταν άσχημο θέαμα. Τα σίδερα και το υγρό σκυρόδεμα έμοιαζαν με ανθρώπινα εσωτερικά όργανα. Αναρωτήθηκα ποια ενδυμασία θα μπορούσε να πάρει αυτή την εσωτερική ασχήμια για να σχηματίσει μια ενότητα. Όταν ο δρόμος ήταν σκοτεινός, ο σκύλος μας,ο Γερμανικός ποιμενικός  γινόταν συχνά αόρατος. Ήξερε πολύ καλά ότι θα μπορούσε να κρυφτεί σε κάθε γωνιά του δρόμου.
Κάνοντας γρήγορα βήματα, βρήκα το θάρρος να μιλήσω με σιωπηλά λόγια. Κάτι που ξεγέλασε εμένα και όλη τη γειτονιά. Τη στιγμή που η ετοιμότητά μου κοιμόταν, πετάχτηκε πίσω από το αυτοκίνητο και μου γάβγιζε. Άκουγα γέλιο μέσα από το γάβγισμα. Το γάβγισμα συνέχιζε να ακούγεται μέχρι που έφυγε η ηχώ του. Αυτό ήταν το κύριο στοιχείο της διασκέδασης από τις μπαλκονόπορτες.

Ο Γερμανικός μας ποιμενικός γάβγιζε ευτυχισμένος και πνιγηρά γέλια έρχονταν από τα μπαλκόνια, όμως, όταν σκέφτονταν ότι θα μπορούσαν να γίνουν θύματά του, τα γέλια τους εξαφανίζονταν. Όταν έφτασε το νέο θύμα, οι κουρτίνες στις μπαλκονόπορτες τραβήχτηκαν και πάλι με ένα πνιγηρό γέλιο. Ο Γερμανικός ποιμενικός μας σαν ηθοποιός έπαιζε τον ρόλο του μπροστά στο ακροατήριο.

Όταν η κατασκευή είχε σχεδόν τελειώσει, ήμασταν όλοι εξοικειωμένοι με τον Γερμανικό ποιμενικό. Βαθιά μέσα μας τον αγαπούσαμε. Ήταν ένα είδος ασφάλειας για την περιοχή μας. Αυτοί που είχαν τα περισσότερα παράπονα άρχισαν να ετοιμάζουν φαγητό και νερό για τον Γερμανικό ποιμενικό μας. Έφερναν φαγητό που δεν έφαγε ποτέ μαζί μας. Κάνοντας κύκλους και συμπεριφερόμενος σαν καλλιτέχνης, φαινόταν να λέει, καλά αν επιμένετε ... και στο τέλος τα έτρωγε όλα.

Το κύριο μέρος του κτιρίου άρχισε να μειώνει το μπλοκάρισμα του δρόμου. Τα κτίρια ήταν σαν τους ανθρώπους και είχαν ψυχές. Οι άνθρωποι δίνουν ψυχή στα κτίρια και οι εμπειρίες τους εμπλουτίζουν την ψυχή που κινείται από εκεί προς τον δρόμο και αυτό το τμήμα της πνευματικής πόλης στρέφεται προς την Μέκκα.

Όλη η γειτονιά είχε μια κακή μέρα μετά το ξύπνημα. Έξω υπήρχε ένα λαμπερό εμπορικό κέντρο. Αλλά η χρήση ακριβών υλικών που πρόσφεραν μεγάλη λάμψη δεν μπορούσε να απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη. Όπως είπα, καταστρέψαμε το πνεύμα του δρόμου και, το πιο σημαντικό, το πνεύμα της πόλης. Ο Γερμανικός ποιμενικός μας καταξιώθηκε στο μυαλό μας, ενώ ανησυχούσαμε για αυτόν. Τα μάτια του και η μυρωδιά του εξαφανίστηκαν.

Εδώ και λίγη ώρα δεν βλέπαμε το αυτοκίνητο. Ήταν τόσο πειστικό, η συνήθεια να παίρνουν την ψυχή και το σώμα. Κάθε ζωντανή οντότητα χρειάζεται πληρότητα.

Οι φύλακες και οι εργάτες της οικοδομής επέστρεψαν στη χώρα τους και ο Γερμανικός ποιμενικός μας αποφάσισε να παραμείνει στο εξωτερικό. Εξαφανίστηκε για λίγο ψάχνοντας για θησαυρό, αλλά μια νύχτα φώναξε. Δεν τον έβλεπα όλη την εβδομάδα, δεν ήξερα τι έτρωγε και τι έπινε ή πού ήταν. Όταν θα ακούει τις συνομιλίες μας, θα κουνάει την ουρά του με καμάρι.

Δεν θέλαμε να φύγει. Ίσως ήταν περήφανος που είχε κερδίσει τη δική του αποστρατεία επειδή δεν θα δεχόταν τον εαυτό του σαν φύλακας κτιρίου. Ήθελα να απολαύσω την ηρεμία στην οποία είχε συνηθίσει. Εκτός από τους παλιούς ιδιοκτήτες, ήρθαν και οι νέοι ενοικιαστές στο κτίριο. Οι γάτες επέστρεψαν από το ταξίδι τους σαν να  περίμεναν τις ηλικιωμένες θείες. Οι φοιτητές  που νοίκιαζαν τα σπίτια των ηλικιωμένων θείων τις πήραν από τον δρόμο σαν κληρονομιά.

Οι γάτες  βολεύτηκαν  στον δρόμο και, όπως ο Γερμανικός ποιμενικός, παρακολουθούσαν την ύπαρξή του. Εκτός από την κατάσταση των γατών, ο Γερμανικός ποιμενικός μας είχε αποκαταστήσει και την ειρήνη στην περιοχή. Ακόμα τον αποκαλούσαμε Γερμανικό ποιμενικό. Ίσως επειδή δεν είχαμε όνομα για αυτόν τον λύκο; Παρόλο που οι θείες μας εξαφανίστηκαν, τα παλιά κτίρια κατεδαφίστηκαν, οι πύργοι διασκορπισμένοι σε όλη την πόλη, είχαν έναν Γερμανικό ποιμενικό. Ναι, το όνομά του ήταν ...
      --------------------------------------------------------------------------------------------------
We live in a big mess. From the windows you can see trucks and excavators. Instead of silence and peace, frustrating sounds come to our ears. The old buildings are demolished and instead create a change, a new aesthetic architecture. Grandchildren architect Sinan (one of the most famous architects of the Turkish sultans Suleiman, Selim II and Murat III) cannot afford permanent structures. The building in which kittens were protected our street was dismantled. The beautiful garden with roses an old aunt became a victim of land for additional parking meters.

In two days, the building of 60-year-old disappeared from the street, was abandoned by local and trucks docked at the site. Kittens shouted from the garden. The building was old, the paint on the walls began to take off, but I think the old building had a soul.

After the inauguration of the first bucket of cement, a new guest appeared at our house. Near the bulldozer (dozer machine type), in the middle of the road there was a German shepherd dog. Metal bars guarding against theft. The German shepherd seems to control the foundations of the area and what is going to happen here. Lying in the street on the merits of the team, again look to the right and then left, as if trying to remember the number of cars nearby. It was clearly visible to collectors of paper.

The main problem for collectors of waste paper was that they could not cross the street. Inclined collectors seemed to carry humps like camels. They are pulling their cars and how the machines cleaned the streets. Their complaints, fights and screaming did not help. German Shepherd Street did not react. When workers left the place, he disappeared magically and returned to continue his program after working hours.

Among us we say that hunt in the dark, several times, and I hunt. He did not react to children. While families with children passed, he remained lying quietly with his head bowed respectfully. Apparently all living beings have consciousness. He never barked late in the morning and always knew when to get off the street. It was a German shepherd and had all the marks of their race.

We did not know where it came from; we did not know which building had been watching earlier. We knew nothing about it and did not know their sex. Correct posture, uniformity of color, shiny coat and alertness in his eyes indicated that represented the purity of their race.
Cats are protected from street dogs have moved to another area. Kitten’s old aunts had to make a forced trip. Area dogs stayed away from our German shepherd dog to avoid being a victim of his attack. Pouring cement was so fast that in a month the foundation of the building began to rise. It was an ugly sight. Iron tables and seemed wet concrete human internal organs.

I wondered what outfit would take that inner ugliness to form a unity. When the street was dark, our German shepherd dog often became invisible. He knew very well that he could hide in every corner of the street.

Taking quick steps, I added the courage spoken in silent words. One thing he deceived me and the whole neighborhood. At the time when our alertness was asleep, he jumped from behind the car and barked behind me. I heard laughter from the barking. Bark barking in the street as eco leaves. This was the main element of entertainment from the balcony windows.

Our German shepherd barked happily and muffled laughter came from the balconies, though, thinking that they had the opportunity to become victims by chance, their smiles disappeared. When the new victim arrived, the curtains of the balconies collapsed again in a muffled laugh. Our German shepherd as an actor played a role in front of the audience.
When construction was almost finished, we were all accustomed to German shepherd. In the depths of our souls we loved him. It was a kind of security for our area. Those who had the highest number of complaints began to prepare food and water for our dog German shepherd. They brought food he never ate with us. Circled and showing signs of behaving like an artist, seemed to say, well if you insist ... then at the end I ate everything.

The resulting bulk of the building began reducing blocking the street. The buildings were like people and had souls. People give soul to buildings and their experiences enrich the soul moving from there to the street, and this part of the spiritual city turns toward Mecca.

The whole neighborhood had a bad day upon waking. Outside there was a brilliant business center. But the use of expensive materials that added a great glow could not ease the pain and grief. As I said, we were destroying the spirit of the street and, more importantly, the spirit of the city. Our German shepherd was established in our minds while we were worried about him. His eyes disappeared and his scent disappeared.

It's been a while since the car was out of sight. It was so convincing, the habit of taking soul and body. Every living entity needs fulfillment.

Guards and construction workers have returned to their country and our German shepherd has decided to stay abroad. He disappeared for a while looking for treasure, but one night he screamed. I did not see all week, did not know what he ate and drank or where he was. When listening to our conversations, proudly he is shaking its tail.

We did not want to leave. Perhaps he was proud to have earned their own retirement because he would not accept himself as a guard building. I wanted to enjoy the calm to which he was accustomed. Apart from the old owners, the new tenants also came to the building. Kittens returning from their trip as they waited for her aunts. Students who occupied the homes of my aunts took them on the road as an inheritance.

Kittens settled on the street and as the German shepherd, watched his being. In addition to the situation of kittens, our German shepherd has restored peace in the area. Still we called German shepherd. May be because we had no name for this wolf? Even though my aunts disappeared, the old buildings were demolished and towers scattered throughout the city, had a German shepherd dog. Yes, his name was....




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Συνολικές προβολές σελίδας